Journals of the plague years & Oλίγη Spinrad-ιάδα...

Χι-στορική αναδρομή

  Πηγαίνοντας χρόνια πίσω τότε που ο χρόνος κύλαγε με λίγο διαφορετικό «βιο-ρυθμό» και ψάχναμε για τα περίεργα της λογοτεχνικής Δύσης, παράλληλα με το κλασσικό Στίβεν Κινγκ, ξάφνου έπεσα πάνω στο Spinrad. Σα χθες το θυμάμαι το διαφημιστικό στο περιοδικό. Ποιο δε θα πω. Πάντως ήταν τα τίμια περιοδικά του ειδικού τύπου που κάθε πιτσιρικάς που σέβεται τον εαυτό του έχει πάρει κατά καιρούς. Ε, ήταν και η χρυσή εποχή του τύπου -ειδικού και μη- κιόλας, ανάθεμα κι αν αγοράζει κανείς περιοδικό σήμερα, μαυρίλα σκέτη και λουκέτα συμπληρώνουν το ζοφερό τοπίο, τεσπά.

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΟΥ KLAX

 Και η γνωριμιά έγινε που λέτε. Άγρια λογοτεχνική εμπειρία το Pictures at 11 (1994 εκδ.), αλλά ήταν ακριβώς αυτό που δίψαγα να διαβάσω. Το «τυράκι» ήταν η υπόθεση φυσικά αλλά και η έκπληξη του ενήλικου περιεχομένου contemporary/όχι παραδοσιακού μυθιστορήματος sci-fi κατά κάποιο τρόπο της γραφής του Νόρμαν Σπίνραντ που δε το συναντάμε συχνά. Ε βέβαια κι όταν κάποιος συγγραφέας ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ να βρει εκδότη ε διάολε… τότε είναι που μας φουρκίζει το ενδιαφέρον ακόμα περισσότερο, καταλαβαίνετε τη φάση. Παράλληλα εκείνη τη περίοδο χωνόμουνα στη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου, όπου με περίμενε η έκπληξη σε ένα ράφι, μια επανέκδοση του εκδότη (δε θυμάμαι δεύτερη ή τρίτη ακριβώς) σε κάμποσες χιλιάδες αντίτυπα των «Ειδήσεων των 11» κάτι που δε περίμενα - από άποψη επιτυχίας του βιβλίου στην ελληνική αγορά, και ναι για τη κατηγορία του ήταν. 

Και τα χρονικά της αρρώστιας… 

  Πρόσφατα διάβασα το Journals of the Plague Years (1995 εκδ.). Πολλά χρόνια μετά τη πρώτη «σύγκρουση» είχα πάλι αυτά τα γνώριμα συναισθήματα να με κατακλύζουν, κάτι που δύσκολα μπορώ να περιγράψω με λόγια για να τα κατανοήσει άλλος κι αυτό είναι ένα από τα όμορφα πράγματα με τα βιβλία άλλωστε. Εντάξει οι 2 τίτλοι είναι κοντινοί χρονικά, οπότε αυτό το γεγονός παίζει το ρόλο του αρκετά, στο ύφος των ιστοριών κυρίως. 

 Η πλοκή του έργου περιέχει αυτή την απλοϊκή ωμότητα με ένα φυσικό τρόπο που σου περνά ο συγγραφέας στο υποσυνείδητο. Μια ύπουλη αρρώστια έχει ξεσπάσει στον κόσμο και ο ρυθμός εξάπλωσης του ιού είναι ραγδαίος οπότε ένα δυστοπικό κοινωνικό κουβάρι αρχίζει να μπλέκεται σε ρυθμούς ολικής καταστροφής. Κάποιοι άνθρωποι σε σημεία κλειδιά στην ιστορία -σα ξεχωριστές περιπέτειες-, σε ακραίες καταστάσεις εμπλέκονται με απρόσμενο τρόπο. 

  Ο Σπίνραντ συνταιριάζει πετυχημένα αντίθετα στοιχεία πχ ανθρώπινες ακρότητες, βιαιότητα, το πνευματικό και υπερβατικό/μεταφυσικό στοιχείο έτσι όπως μας είναι ασυνήθιστο στη λογοτεχνία του φανταστικού. Είναι τεχνική η γραφή του αλλά το σοκαριστικό συναίσθημα το πετυχαίνει αβίαστα και τίμια θα έλεγα στους αναγνώστες του. Η ανθρώπινη αποτυχία γίνεται κανόνας, ο σαρκασμός και η απόγνωση υποδέχονται τη σωτήρια νέμεση συμπληρώνοντας το πάζλ του έργου. Οι πρωταγωνιστές είναι τραγικοί ήρωες αλλά σκιαγραφούν με ρόλους αναπάντεχους αλλά ταιριαστούς το κομμάτι της ενδελέχειας του κειμένου μέχρι την ολοκλήρωση της παράστασής τους. 

  Αξίζει να αναφέρω ότι το αγγλικό κείμενο (ορίτζιναλ δηλαδή) ενδείκνυται για την αυθεντική εμπειρία, χωρίς πρόβλημα απόδοσης εννοείται στη γλώσσα μας – μάλιστα στο site http://alterfactor.chimeres.gr/index.php μπορείτε να βρείτε πολλά έργα sci-fi, ολόκληρα η αποσπάσματα, μαζί και το journals σε ερασιτεχνικές καλούτσικες προσπάθειες. 

Keep reading AND rockin'!