Anima InterMission

Μια καλή πρόταση για να χαλαρώσεις -και να συνοδεύσεις με απαλή μουσική το διάλειμμα σου- είναι η πρόσφατη παραγωγή του ντουέτου Anima. Light of Aluna ονομάζεται η τελευταία δημιουργία τους και ήδη έχει συγκεντρώσει τη προσοχή αρκετών που ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος.

Ήδη έχουν γίνει nominated για το καλύτερο New Age album της χρονιάς από το International ΙΜΑ Awards -ανεξάρτητων παραγωγών-. Ambient healing chants "ξεκλειδώνουν τη διάθεση" και προσφέρουν χαλαρές στιγμές απόδρασης.

Macaroni... man

Τα παλιά τα χρόνια, στην Γηραιά Αλβιώνα, εκεί ανάμεσα στις ψηλές καμινάδες των τζακιών, τα χαμόσπιτα με τις βρεγμένες αυλές και στις μουχλιασμένες ποντικο-υπόγες, λίγο πριν την αυγή της Βικτοριανής εποχής ένα παράξενο πλάσμα έκανε την εμφάνισή του...

Τότε, που στα μέρη τα δικά μας αν δε φόραγες στη κεφαλή σου ένα ωραιότατο φέσι ήσουν τουλάχιστον "out of fashion" -τελευταίος τραχανοπλαγιάς- και πιθανόν να σε υποψιάζονταν οι Οθωμανοί για αναρχικό στοιχείο, σε άλλα μέρη η ένδοξη και ξακουστή περούκα ή Μπερούκα (TM) έκανε θραύση σε όλο το Αναγεννησιακό Μέτωπο.  

Φανταστείτε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν σαμπουάν και λοιπά είδη καθαριότητας που έχουμε συνηθίσει. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν φαρδιά ενδύματα, η προσωπική υγιεινή ήταν δευτερεύων ζήτημα, κάποιοι να προτιμούν να καλύπτουν το σώμα τους με κολώνιες και πατσουλιά, η αφαίμαξη να είναι ευρέως διαδεδομένη και ένας μικρός τραυματισμός να στέλνει κοσμάκη στον άλλο ...κοσμάκη. 

Να υπο-σημειώσουμε ότι, ακόμη μια ιδιαίτερα αγαπητή πρακτική -για τις κυρίες και τους κυρίους- ήταν το "θανατηφόρο make-up". Όχι δεν σας έκανε θανατηφορα εμορφιά αλλά τα υλικά που χρησιμοποιούσαν περιείχαν εξαιρετικά επικίνδυνα συστατικά όπως ο μόλυβδος και άλλα heavy μέταλλα, σε μεγάλες ποσότητες, που κυριολεκτικά δηλητηρίαζαν και παραμόρφωναν τα πρόσωπα! Φυσικά στη προσπάθεια τους να κρύψουν τις ατέλειες χρησιμοποιούσαν ακόμη περισσότερες ποσότητες έχοντας έτσι τραγικές επιπτώσεις. (Ίσως το... shitface να προήλθε από τότε).

Από τις πιο παράξενες ενδυματολογικές ακροβασίες -που έκανε ακόμη και τότε μεγάλη εντύπωση στους βαρετούς συμβατικο-συντηρητικούς- τις κατείχαν οι λεγόμενοι "macaroni man". Τι ήταν ο "μακαρόνης" δηλαδή? Μην έτρωγε με τη σέσουλα τις μακαρονάδες ωσάν το Καμπαμαρού? Μη πούλαγε μακαρόνια ο άνθρωπος -γιατί στα μέρη τα δικά μου έχω ακούσει για κάποιον που πουλά παρόμοια πράματα και μερικές κακές γλώσσες τον λένε χυλοπίτα- και του έμεινε το παρατσούκλι?  Όοοοχι τίποτε απ' όλα αυτά.

Το Παράξενο Πλάσμα...

 

Πλανήτης Γη. Σωτήριο έτος 1764.

Κάποιος κύριος Horace Walpole -4ος κόμης του Orford-, ιστορικός, άνθρωπος των γραμμάτων, ψαγμένος αρχαιοδίφης, αλλά και υποστηρικτής του φιλελεύθερου πολιτικού κινήματος -Whigs party- μας γράφει: 

"Το Macaroni Club είναι γεγονός. Αποτελείται απ' όλους τους πολυταξιδεμένους νεαρούς που φορούν μπερούκες με μακριές μπούκλες και είναι διοπτροφόροι" (epic γυαλαμπούκα δηλαδή). 

 Ακόμη στο Oxford Magazine της εποχής καταγράφεται η εξής περιγραφή:  

"Υπάρχει όντως ένα είδος κτήνους, ούτε αρσενικό κι ούτε θηλυκό, ένα πράμα του ουδέτερου γένους, που τελευταία [1770] υπάρχει ανάμεσά μας. Ονομάζεται Macaroni. Ομιλεί δίχως νόημα, χαμογελά δίχως ευχαρίστηση, τρώει χωρίς όρεξη, ιππεύει χωρίς εξάσκηση, ερωτοτροπεί χωρίς πάθος".  

 Κάπως έτσι, έχοντας ταξιδέψει...στας Ευρώπας, και δοκιμάζοντας ιταλική κουζίνα και ζυμαρικά -πράμα άγνωστο για τις βόρειες περιοχές- τους βγήκε το όνομα. Αναφέρονταν σχεδόν σε ότι τους έκανε εντύπωση και ήταν της μόδας  με φράσεις του τύπου: "Α,  αυτό είναι και πολύ ...μακαρόνι". :) Φυσικά το club δεν ήτανε επίσημο. 

Οι διάφορες καρικατούρες που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή, εκτυπώθηκαν από τους σκιτσογράφους Mary and Mathew Darly που ονόμασαν κιόλας "The Macaroni Print-Shop" το κατάστημά τους. Μπίζνες λέμε...


 Τέλος πάντων και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς... Let them Eat Rock!

 

Hora Fugit

Όταν πουλάς το ρολόι έχει και συνέπειες...

Σιγουράκι. Και ποτέ δεν είναι αρκετός. Α, άτιμος. Ω, χρόνος. Όσο κι αν έχεις πρόγραμμα, όσο κι αν ζουμπάς τα "διαγράμματα" δύσκολα τα πράματα αφεντικό. Για να κάνει, δηλαδή, όλα όσα έχει στο νου του να κάνει ο κάθε αρτίστας μικρός ή μεγάλος, κάφρος ή άκαφρος, ζουρλός ή γνωστικός, σημαντικός ή ασήμαντος. Είναι ένα θέμα που για να προσεγγίσεις τη λύση του -και όχι να το λύσεις ολοκληρωτικά- υποψιάζομαι ότι πρέπει να το δεις από τη δική του οπτική. 

Αρχικά κρατάς το λορόι. Μη το πουλάς μπορείς να κάνεις και χωρίς κομπολόι. Πρόσεχε, δώσε βάση σε αυτό το κομβικό σημείο! Αναφέρομαι φυσικά στο γνωστό και αγαπημένο quartz ρολογάκι μας. Αυτό που οι περισσότεροι έχουμε στο χέρι μας. Ως μέρος της καθημερινότητάς μας. Ούτε μια εκατονταετία δεν έχει περάσει από τότε που είναι κομμάτι μας - η φίλη wikipedia μας λέει ότι το 1927 άρχισε η "Personal Time Revolution" ΑΛΛΑ από τη δεκαετία του 1980 έγινε φτηνό και προσιτό για όλους μα όλους. Χμμμ, και που δε του δίνουμε σημασία παρά μόνο όταν χαλάσει ή μείνει από μπαταρία.

Εξαιρετικό μαραφέτι για εμάς, τους πάσχοντες από λυκανθρωπίαση, ίσως και για ...τις κυρίες.

Time what is time, i wish i knew how  to tell you why, it hurts to know aren't we machines...

 

Έτσι μας τραγουδάνε οι αγαπητοί μας μενεστρέλοι κι έχουνε το δίκιο τους αδέρφια. Επικεντρώνομαι επίτηδες στο μικρό ρολογάκι γιατί ουσιαστικά επιτελεί κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Πρόκειται για τον οργανωτή της κάθε μέρας μας. Που είναι μοναδική και πολύτιμη. Κατα κάποιο τρόπο είναι ο σίγουρος "αυτόματος πιλότος" που δίνει το στίγμα του. Σίγουρα είναι και το βιολογικό κομμάτι υπαρκτό, αλλά η ματιά μας όταν πέφτει πάνω του για σκεφτείτε, και όποτε έχουμε αργήσει ή όποτε έχουμε λιγάααακι χρόνο ακόμα ή όταν μας πιέζει τόσο πολύ που .... το μισούμε κιόλας! Είναι θα έλεγα ο "Πρακτικός Ρυθμικός Μικρόκοσμος των Ανθρώπων" αν μπορεί η περιγραφή να είναι κάπως προσεγγιστική. 
 
 Στο σύνολο όλων των λεπτών, των ωρών και ημερών, τρέχουμε το "Λειτουργικό Σύστημα της Ζωής μας" και αθροιστικά μας οδηγεί σε κάτι πιο μεγάλο... Χμμμ, κάτι μου λέει ότι μάλλον θα μεταβώ όμως σε κάτι, που λέγεται Καλαντάρι, το προγραμματισμένο ημερολόγιο δηλαδή και που σίγουρα κι αυτό έχει ενδιαφέρον και απασχολεί από κοινούς θνητούς, αγρότες, εμπεριέχει ήθη έθιμα αλλά και βάζει στη πρίζα ηγέτες, πολιτικού και θρησκευτικού φάσματος. Χρόνος. Ή αλλιώς, μια ολόκληρη διάσταση, -για να δώσουμε μια ιδέα φυσικομαθηματικών κιόλας- για τους ανθρώπους που τον αισθάνονται και τον κατανοούν σε αυτόν το πλανήτη! 

Προς το παρόν... I've got you under my skiiiin! ;)

Golden Rules 2013

Χωρίς αμφιβολία η περασμένη χρονιά είχε -ευτυχώς- πολλήη μουσική. Συγκροτήματα, μουσικοί, νέα ακούσματα, φίλοι από τα παλιά, δεν έχει σημασία. Κι όμως αυτοί έγιναν με τον ένα ή άλλο τρόπο οι χρυσοί κανόνες, τα αλμπουμ που άκουσα περισσότερο το 2013! Χιαρ γουί γκόου...