Ζόμπια σαιζόν 5 λίγο μπλαμπλα.
The End (is here) λοιπόν για τη 5η σαιζόν του τηλεοπτικού ζομπο-αρμαγεδδώνα και για να πούμε και το κατιτίς μας. Οι νεκροζώντανοι συνεχίζουν ακάθεκτοι τη προέλασή τους στις οθόνες μας και η σειρά έχει ομολογουμένως πάρει επικές διαστάσεις φήμης - αποδοχής παγκοσμίως.
Το λοιπόν από τη δεύτερη σαιζόν η εκτόξευση (στη ποιότητα και τη διασκέδαση) που συνέβη με την συγκεκριμένη σειρά για μένα προσωπικά ήταν πράγματι απολαυστική. Λίγες σειρές νομίζω ότι το καταφέρνουν αυτό και στο συγκεκριμένο setting ιδιαίτερα, με τους απέθαντους περιπατητές να σουλατσάρουν ε, παίζει χωρίς αντίπαλο, πώς να γίνει. Όσο και να προσπαθούσα να βρω κάποια ψεγάδια έτσι ώστε να είμαι σε θέση να λέω και κάποιο αρνητικό σε όσους την πρότεινα να τη δουν (και δε την είδαν ….ακόμη ?!) δε τα εντόπιζα ειλικρινά.
Κι ερχόμαστε στο δια ταύτα που λέτε. Η τελευταία 5η κατά σειρά σαιζόν αν και είναι το ίδιο απολαυστική στο σύνολό της είχε τα σημεία που δε μου έκατσαν καλά και γι’αυτό όλο αυτό το μπλογκοπαραμιλητό. Αφενός μεν το «πως …έφυγε έτσι η Beth ρε παιδιά???» και αφετέρου δε «α καλά και ο Tyreese τα ίδια ε???» Όσοι την είδαν κατανοούν νομίζω. Εντελώς ανόητος και αψυχολόγητος θα έλεγα τρόπος να βγουν έτσι έξω οι δύο πρωταγωνιστές. Μα καλά θα πείτε αφού αυτό είναι βασικό κομμάτι του τρομερού ενδιαφέροντος που έχει η σειρά, εμ τι ήθελες κι εσύ; Ξέρω γω τι να σας πω, λίγο μαχητικότερο πχ να πέσουν παλεύοντας ας πούμε, κι όχι έτσι. Τέλος πάντων.
Μιας και μιλάμε και για το αψυχολόγητο του θέματος στο ίδιο μελανό κομμάτι βρίσκεται και η απίστευτη αντίδραση του αρχηγού Rick. Το πώς θόλωσε δηλαδή και τα έκανε … μπάχαλο και ευτυχώς η Michonne εκτός από καλές σπαθιές ρίχνει και καλά … μπουνίδια. Carl απογοήτευση ο γέρος σου, σε νιώθω παιδί μου, σε νιώθω believe me sonny.
Highlights
 |
| Σε ευχαριστούμε... |
Από την άλλη νέα πρόσωπα στο μενού – αναμενόμενο έτσι. Απίστευτο σημείο ο ζομποτζίσους σε μια φάση, ντάξει έμοιαζε το σφύριξαν κι άλλοι στα ίντερνετς αλλά και ο αρκετά pathetic priest Gabriel. Ο mullet μας έστειλε για ραπανάκια με την …απολογία βρε ασταδιάλα βρε, βρε… ε παρακάτω κάπου θα στριμώξουμε κι ένα πίνακα του Ρέμπραντ στο σενάριο αδέρφια έτσι για τη τέχνη να γουστάρουμε, ολίγο H.G Wells - The Shape of the Things to Come - διαβάστε το, αν όχι ή δείτε τη ταινία έστω, ακολουθεί το σημείο που η Carol και o Daryl περνούν λίγο χρόνο επιτέλους μαζί (ωραίο σημείο). Η «ποιητική» βραδιά στον αχυρώνα επίσης δυνατό σημείο, και καταλήγουμε με το υποσχόμενο "WOLVES NOT FAR".
 |
| WE AIN'T THEM ΛΕΜΕ |
Κατάνυξη, ευλάβεια και περισυλλογή αδέρφια μέχρι τον επόμενο κύκλο. Χαίρε Judith οι νεκροζώντανοι σε χαιρετούν, α και "νταριλ ντάις γουί ράιοτ", βοήθειά μας ΑΜΗΝ.
