Άναξ & Υπηρέτης.

Τέλος παρτίδας-ταίριασμα σκέψεων

Αντίθεση

 Στη μεγάλη σκακιέρα του κόσμου μας οι εκάστοτε αφέντες, άλλοτε δεσποτικοί και αυταρχικοί στους ρόλους τους είτε οι κοσμικοί ή οι πνευματικοί κλπ -οι "Μεγάλοι" που λέμε, παίζουν το παιχνίδι σα μια παρτίδα σκακιού.

  Θεωρούν a priori αναλώσιμα τα πιόνια κι έτσι παραχωρούν ένα μικρό τετραγωνάκι στη μεγάλη σκακιέρα...

 Ωστόσο η ολίγον παράδοξη μα και σημαντική αλήθεια είναι ότι παρ'όλο που το πιόνι μπορεί να κινηθεί μόνο ένα τετράγωνο τη φορά, άλλο τόσο μπορεί κι ο βασιλιάς. Αν το καλοσκεφτούμε οι κινήσεις του βασιλιά στην ουσία, είναι τρομερά περιορισμένες και ολοκληρωτικά εξαρτημένες από τις κινήσεις των υπόλοιπων κομματιών γύρω του.

 Άναξ και υπηρέτης επί ίσοις όροις περιορισμένοι ή ελεύθεροι στις σχετικές τους

κινήσεις το λοιπόν.

  Επιπλέον το ταπεινό πιόνι μπορεί να λάβει -συνθήκες και αν το επιλέξει- ένα τετράγωνο και να γίνει το ίδιο βασιλιάς σε αυτό το τετράγωνο. Δε θα κυριαρχεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της σκακιέρας αλλά σίγουρα στη δική του περιοχή. Τελικά μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι ο μικρόκοσμος και η πεμπτουσία του όλου παιχνιδιού.

 Tο ερώτημα βέβαια που προκύπτει για εμάς είναι ποιοτικό, αλληγορικό, καθημερινό. Πως βρίσκουμε το κλειδί για ένα επιτυχημένο παιχνίδι. Η συνειδητοποίηση της ήττας μιας παρτίδας γλυκόπικρα στήνει -αυτόματα και μαγικά- τα κομμάτια ξανά όρθια.

Υπενθύμιση- μη το παίρνεις προσωπικά -εννοείται- όχι δεν έγινε κάτι λάθος.

Τα 2 αυτά στοιχεία είναι εμπρός μας. Η επόμενη παρτίδα σίγουρη!

Σ/Κ πιάσε μια...Ατμομπύρα

 Και η άνοιξη μπήκε ξανά με αρκετό γκάζι, το λοιπόν. Ήλιος δυνατός μαρτιάτικος, βάλαμε και κόκκινο μαρτάκι στο χέρι να μη μας κοκκινίσει. Σάββατο και βρήκα ένα μικρό κενό στο πρόγραμμά μου για μια νέα μπυρίτσα, κλασσικά. Δε χάνω ευκαιρία όχι βέβαια. 

 Υπό τους ήχους των Grateful Dead, συνδυασμός απίθανος, αν με ρωτάτε, έβαλα μια Anchor Steam Beer. Κατάγεται από το 'μέρικα, από το μακρινό  Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας. Η κάθε μπύρα έχει και μια ιστορία να μας διηγηθεί. Η συγκεκριμένη ζυθοποιείται σε ανοικτούς άμβυκες και αρχικά -τα χρόνια τα παλιά στο φαρ ουεστ-κάλυπτε τις ανάγκες των ντόπιων εργατών και χρυσοθήρων της ευρύτερης περιοχής. 

 Φήμες λένε ότι επειδή εκείνη τη περίοδο δεν είχαν κάποιο σύστημα έτσι ώστε να κρυώνει το ζυθόγλευκος που έβραζε, τα ανοικτά καζάνια τα είχαν στις οροφές της ζυθοποιίας. Έτσι το κρύο αεράκι του Ειρηνικού ωκεανού κρύωνε το μείγμα. Η βιοτεχνία ήταν με ένα μόνιμο σύννεφο στην οροφή της κι έτσι λοιπόν πήρε το όνομά της. Άλλη πιθανή προέλευση μπορεί να είναι και οι ιδιαιτερότητες στη διαδικασία παραγωγής της, διοξείδιο του άνθρακα πχ πίεση κλπ. Όπως και να έχει πρόκειται για μια "handcrafted" ας πούμε, χειροποίητη παραδοσιακή μπυρίτσα. Καραμελέ χρώμα, συμπαγές σώμα και μεστή γεύση που μένει στο στόμα. 

 Cheers!

Νέο αλμπουμ από Enigma

 Η κυκλοφορία νέου cd από Enigma πάντα είναι μουσικό γεγονός, για μένα τουλάχιστον. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τους εξίσου αγαπημένους Dead can Dance. Θυμάμαι τη τελευταία φορά πόσο ανυπόμονα περίμενα να ακούσω το νέο άλμπουμ. Συγκεκριμένα το Seven Lives Many Faces κατέβηκε "εν ροπή οφθαλμού" (όπως  αρέσκεται να λέει κι ενα αγαπημένο μου πρόσωπο!) και το ξεψάχνισα για πολύ πολύ καιρό. 

 Αυτό που μάλλον δεν περίμενα με τίποτα ήταν το γεγονός της μεγάλης καθυστέρησης για κυκλοφορία κάτι νέου. Μιλάμε για ένα διάστημα ακριβώς 8 ετών! Ας πούμε όμως ότι πρόκειται για την 8η κατά σειρά δισκογραφική δουλειά τους... Κάπου το περασμένο καλοκαίρι άρχισε και η δημιουργία Hype από διάφορες διαφημίσεις για νέα κυκλοφορία, τελικά κάπως έτσι, κάπως αλλιώς, έχουμε το βιβλικά εμπνευσμένο τίτλο The fall of the Rebel Angel. Η πτώση του επαναστάτη αγγέλου σε ένα θεματικό δίσκο. Το εξώφυλλο πάντως έχει ενδιαφέρον, αφού έχει δημιουργηθεί από έναν αρκετά αμφιλεγόμενο καλλιτέχνη που έχει πλαστογραφίες (!) στο ενεργητικό του. Pas mal!

 Ομολογώ ότι ψιλοξαφνιάστηκα με τέτοια ονομασία και ίσως ξενέρωσα κιόλας, δε βιάστηκα καθόλου όμως να το ακούσω. Πρόσφατα το έχω στο μόνιμο playlist.  Γενικά έχει απόλυτα το δημιουργικό χαρακτήρα Enigma, το αποτύπωμα των συναισθημάτων δεν απουσιάζει σε καμία περίπτωση. Ο χρόνος μαζί του θα δείξει πόσο θα το γουστάρω τελικά. Κι ας ελπίσουμε ότι θα δούμε κάτι νεότερο γρηγορότερα. 

The Handmaid's Tale

Nolite te bastardes carborundorum
(Don't let the bastards grind you down)
 
 Η νέα τηλεοπτική σειρά που αναμένω, τον Απρίλη - Μάη που έρχεται θα αρχίσει η προβολή της. Σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Μαργκαρετ Άτγουντ, ενός δυστοπικού έργου κάπου εκεί στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Ολοκληρωτισμός, θεοκρατία, εξουσία και άνθρωποι κάποια βασικά σημεία του, ίσως να έχουμε λοιπόν ένα πιθανό διαμάντι αφού ο γενικός κανόνας λέει ότι έργα προερχόμενα από βιβλία λογοτεχνίας συνήθως είναι πετυχημένα, ας μη βιαζόμαστε όμως με εικασίες για το τελικό αποτέλεσμα.

 Για να δούμε λοιπόν αν θα αρέσει γενικά, πόσα επεισόδια θα έχει και αν θα συνεχίσει-γιατί όχι- και με δεύτερη περίοδο προβολής.

Life Below Zero

 Καθώς το αρκετούτσικο φετινό κρύο με εμποδίζει από το ασχοληθώ με τις περισσότερες ασχολίες στον ελεύθερο χρόνο μου, λέω κάτσε να βάλω κανα ντοκυμαντεράκι να δω. Κι εκεί που ανασκάλευα τα προγράμματα του νασιοναλ τζεογκράφικ βλέπω ....χιόνια πολλά χιόνια όμως. Η ζωή λέει υπό του μηδενός ωπ ,εδώ είμαστε σκέφτομαι.

 Με οχτώ(!) season παρακαλώ -ήδη έχω δει τις 2- ακολουθούμε τη ζωή γενναίων -πραγματικά δεν αστειεύομαι- ανθρώπων στην αχανή περιοχή της Αλάσκας ΒΟΡΕΙΑ του αρκτικού κύκλου. Μππρρρρ. αυτά ναι, είναι κρύα, όχι σα τα δικά μας εδώ τα ιμιτασιόν. Τι να λέμε τώρα. Αρκούδες, λύκοι, αλεπούδες, και η υπόλοιπη πανίδα αλλά κυρίως το παγωμένο περιβάλλον έτοιμες να τους κάνουν μια χαψιά οι κάτοικοι επιμένουν στα πολύ δύσκολα. Η σειρά εστιάζει στη καθημερινότητά τους με τέτοιο πετυχημένο σκηνοθετικά τρόπο που αισθάνεσαι ότι ζεις μαζί τους. Σε πολύ αντίξοες συνθήκες πραγματικά δίνουν καθημερινά μάχη για να επιβιώσουν.

 

Σα να μην έχουμε τελικά και τόσο κρύο τελικά εδώ!