Η μπύρα του μήνα.

Μια από τις πιο αναγνωρισμένες & αγαπημένες περιοχές που είναι φημισμένες για τη παράδοση στο ευγενές ποτό -που δεν είναι άλλο από το ζύθο, φυσικά!- είναι η μακρινή Ιρλανδία. Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγες ιρλανδικές μπύρες καταφτάνουν μέχρι τα μέρη μας και αυτό διότι η υπάρχουσα -αρκετά μεγάλη θα έλεγα- ποικιλομορφία, προορίζεται για την εγχώρια κατανάλωση. 

Κληρονομιά με ρίζες από το 14ο αιώνα...

Η Kilkenny είναι μια μπύρα κατηγορίας ale, με ελαφρώς κρεμώδη χαρακτηριστικά. Η ζύμωσή της λαμβάνει χώρα σε ένα από τα αρχαιότερα ζυθοποιεία της χώρας. Το κοκκινωπό χρώμα της οφείλεται στην ιδιαίτερη μεταχείριση της βύνης του κριθαριού, και ουσιαστικά πρόκειται για μια Red Ale μπυρίτσα.

Πίνεται ευχάριστα μόνη της, παγωμένη, και μια πολύ ωραία ιδέα για συνδυασμό είναι ... το μήλο! Προσωπικά το βρήκα πολύ καλό συνδυασμό. Και αρκετά χωνευτικό θα έλεγα.

Η μουσική που ταίριαξα:

 Για να πω την αλήθεια, εξαιρετικός συνδυασμός είναι κομμάτια όπως το παρακάτω :

Cheers :o)

Φθινοπωρινό αεράκι - πολλά καλούδια! Ο θεός μάλλον είναι ένας αστροναύτης...

Το πλήρωμα του χρόνου. Πράγματι πολύ ωραίο feeling όταν γκρουπ που ακούς χρόνια ανακοινώνουν νέο αλμπουμ. Κι όταν αυτό συμβαίνει σε αλλαγή εποχής (καλοκαίρι - φθινόπωρο), αλλά και στον αγαπημένο μήνα Σεπτέμβρη, με κομμάτια όπως "Autumn Song" ε! είναι κάτι ξεχωριστό. 

Το εξώφυλλο -όχι κάτι ιδιαίτερο, ίσα να προκαλεί το ενδιαφέρον...

Τα πρώτα δείγματα της δουλειάς των ανανεωμένων God is an Astronaut. Είναι post κατάσταση 100%

Feel the change in the air...

http://www.eightballclub.gr/?shows=fates-warning

Ο Σεπτέμβρης έχει αυτό το μαγικό στοιχείο της αλλαγής, μια ιδιαίτερης αλλαγής που αισθάνομαι παραδόξως ...στον αέρα. Οι θερμοκρασίες γίνονται ανθρώπινες, μπορείς ακόμη να πας για μπανάκι στη θάλλασσα σε μεγάλες πλαζ χωρίς το φαινόμενο "ζαζ πάτηζα κυρία μου, ζόρυ!" και το σημαντικότερο : μια νέα αρχή (ή κάτι νέο) σε πολλά πράγματα.

Fates Warning experience... Αμε, για άλλη μια φορά έρχονται στην χώρα μας - και θα τους δω από κοντά - fuck yeah! Plus: Νεο αλμπουμ γκρεμίστηκε φούρνος - μετά από 10 χρόνια, όχι που δε θα πα τους δω! Το νεο κομμάτι Firefly δείχνει χαρακτήρα...  Αι τζαστ θενκ μαι λακι σταρ. Αρκεί τώρα να προμηθευτώ το μαγικό χαρτάκι...

Α! Ο Γιώργης και η Νίκο επιστρέφουν να μας ψυχαγωγήσουν άλλη μια φορά...

Είναι αχτύπητο ζευγάρι, δε το συζητάμε...

Αφού είδαμε και συνέχεια της σειράς Broken Sword ε, πρόκειται για εξαιρετικό φθινόπωρο. Η πολυαγαπημένη παιχνιδοπεριπέτεια θα ξετυλιχθεί στις οθόνες των απανταχού adventurάδων - περιμένουμε με νοσταλγία! Αυτά τα γνώριμα bistro και παριζιάνικα σοκάκια θα τα επισκεφτούμε για να λύσουμε το νέο (5o) μυστηριώδες μυστήριο - με την "κωδική" ονομασία ταρατατζουυμ: "Η Κατάρα του Ερπετού". Ανατρίχιασα.... ο Γιώργης ο Στομπαρτ και η Νικο Κολαρντ ξέρουν από καλή περιπέτεια! Ας είναι καλά το kickstarter και οι υποστηρικτές του παιχνιδιού.

ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΜΑΧΕΣΤΕ, ΝΤΑΡΥΛ?! ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ ΠΑΙΔΙΜ'?

Κι αν προσθέσω και τη νέα (4) Walking Dead season, ε ωραία πράματα. Φθινοπωρινά καλούδια, πάααρε κόσμεεε, ομορφαίνει δε παχαίνει!

Σκυλιά της... κάβας

Ναι! Eίναι καλοκαιράκι!  Ήλιος, ζέστη, ιδρώτας, ντους,  αλλαγή στα t-shirts συνεχώς, κανείς δε θέλει να μυρίζει σα σταύλος...  –‘ντάξει μερικοί θέλουν ή το επιδιώκουν (!!!!). Ίσως και κανα παγωτάκι που και που. Κάποιοι βέβαια ίσως προτιμούν και το αλκοόλ. Γιατί? Γιατί έτσι τους αρέσει!

Να, αυτοί είναι τα παλιόσκυλα!

Μόλις που ο κύριος Mike Portnoy έφυγε από τους πρωτο-μάστορες Dream Theater, τσουπ! Νάτος πάλι μπροστά μας (ξανά) να κοπανάει drums. Μαζί με τους Billy Sheehan, Richie Kotzen (παλαίουρες και οι δυο τους) έφτιαξε τα «Σκυλιά της Κάβας» και ροκάρουνε όλοι μαζί παρέα. Τι νομίζατε, ότι θα κάθονταν? Τσσ, τσ τσ....

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει το εξής paradox. Είναι το θέμα της συγκυρίας, δηλαδή να πετύχει η συνταγή και να σου βγει η ομελέτα… γκουρμέ!  Και μας προσφέρουν καλοκαιριάτική ροκιά, για να ξεχνάμε το λιοπύρι, να τρώμε πιο εύκολα τις ψητές καλαμπόκες, να περνά διασκεδαστικότερα  ο χρόνος στη παραλία, να ξεχνάμε το διπλανό ορκ στο λεωφορείο κλπ.

Και τώρα παιδιά μου θα σας πω τι εστί supergroup! Αν θέλετε με ευχαριστείτε μετά! Πολύ απλά όταν μεγάλοι αρτίστες συνεργάζονται, το συνολικό αποτέλεσμα είναι άκρως επαγγελματικό. Δε φτάνει όμως αυτό, αγαπητά μου παιδιά. Πρέπει να υπάρχει και η διάρκεια στο συνολικό εγχείρημα, διάττοντες αστέρες είναι μάλλον ο κανόνας, έτσι ώστε να υπάρχει μια συγκεκριμένη "αλχημεία" στο σχήμα. 

Αυτό το έχουν καβατζώσει στα σίγουρα. Απλά η εμπειρία κάνει τη διαφορά εδώ, ναούμε, και νομίζω ότι κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Για μένα χαλαρά το αλμπουμ αυτού -του ΜΙΖΕΡΟΥ- καλοκαιριού.

'Ενας κόσμος χωρίς τέλος

Όταν μεταφέρεται ένα λογοτεχνικό έργο σε τηλεοπτική σειρά είναι τις περισσότερες φορές «δίκοπο μαχαίρι». Συνήθως το βιβλίο έχει τη τιμητική του, αφού είναι πιο καλή η αίσθηση όταν το ζεις σαν αναγνώστης και ίσως η τηλεοπτική προσαρμογή να σου χαλάει την όλη ατμόσφαιρα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι με το να δημιουργείται η τηλεοπτική σειρά «ανοίγει» το έργο σε περισσότερο κοινό και όχι μόνο στις τάξεις των βιβλιόφιλων. Οι σύγχρονοι ρυθμοί είναι έντονοι και ο ελεύθερος χρόνος λίγος, οπότε πιστεύω είναι καλό να γίνονται μεταφορές. Ακόμη πολλοί οδηγούνται στο να αγοράσουν το βιβλίο – το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο που λένε.

Μεζεδάκια αγγλικού μεσαίωνα κανείς?

Το εξώφυλλο του βιβλίου.

Ken Follet είναι ο συγγραφέας, A World Without End το έργο. Ανήκει στη κατηγορία του ιστορικού μυθιστορήματος σε εποχές των Σκοτεινών Αιώνων της Ευρώπης. Συγκεκριμένα όλη η πλοκή εκτυλίσσεται στη μεσαιωνική Αγγλία (1300 μ.Χ), όπου με πετυχημένο τρόπο –κοστούμια, σκηνικά, τοπία, ήθη, έθιμα, μουσική επένδυση- μας μεταφέρει στο τότε και στο εκεί. Ο Εκατονταετής πόλεμος με τους Γάλλους έχει ξεκινήσει και η πανδημία του «Μαύρου Θανάτου» θερίζει αδιάκριτα, αφήνοντας χιλιάδες νεκρούς.

Οι χωρικοί έχουν απεικονιστεί με αρκετό μεράκι –αν λάβουμε υπόψη ότι δεν είναι budget σειρά- είναι και πρωταγωνιστές πρόσωπα μάλιστα, τις περισσότερες φορές αδικημένοι φυσικά. Οι ηγέτες - επίσκοποι και λόρδοι προύχοντες, το στέμμα – με τις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων όπως αλαζονεία, ίντριγκες και μηχανορραφίες είναι το άλλο άκρο. Γενικά ο πυρήνας βρίσκεται στη θέληση και την έμπνευση κάποιων ανθρώπων για τη προσφορά και τη δημιουργία σε χαλεπούς καιρούς, και τα τεράστια εμπόδια που πρέπει να νικήσουν -συντηρητισμός, το κατεστημένο της  εποχής, σάπια μυαλά κλπ. -

Είναι από τις σειρές που σκιαγραφούν με πετυχημένο τρόπο την όλη ατμόσφαιρα εκείνων των εποχών. Όποιος έχει σχετικό ενδιαφέρον παίρνει μια καλή δόση θα έλεγα. 

Ο συγγραφέας  έχει κι άλλο ένα έργο το The Pillars of the Earth – Οι στήλες της γης που τοποθετείται χρονικά πιο πίσω – στις κατασκευές των μεγάλων καθεδρικών-  και που έχει μεταφερθεί και αυτό σε τηλεοπτική σειρά.   

Άλλες εποχές, πέρασαν και είναι σα παραμύθι αλλά τουλάχιστον άφησαν πινελιές!