Hora Fugit

Όταν πουλάς το ρολόι έχει και συνέπειες...

Σιγουράκι. Και ποτέ δεν είναι αρκετός. Α, άτιμος. Ω, χρόνος. Όσο κι αν έχεις πρόγραμμα, όσο κι αν ζουμπάς τα "διαγράμματα" δύσκολα τα πράματα αφεντικό. Για να κάνει, δηλαδή, όλα όσα έχει στο νου του να κάνει ο κάθε αρτίστας μικρός ή μεγάλος, κάφρος ή άκαφρος, ζουρλός ή γνωστικός, σημαντικός ή ασήμαντος. Είναι ένα θέμα που για να προσεγγίσεις τη λύση του -και όχι να το λύσεις ολοκληρωτικά- υποψιάζομαι ότι πρέπει να το δεις από τη δική του οπτική. 

Αρχικά κρατάς το λορόι. Μη το πουλάς μπορείς να κάνεις και χωρίς κομπολόι. Πρόσεχε, δώσε βάση σε αυτό το κομβικό σημείο! Αναφέρομαι φυσικά στο γνωστό και αγαπημένο quartz ρολογάκι μας. Αυτό που οι περισσότεροι έχουμε στο χέρι μας. Ως μέρος της καθημερινότητάς μας. Ούτε μια εκατονταετία δεν έχει περάσει από τότε που είναι κομμάτι μας - η φίλη wikipedia μας λέει ότι το 1927 άρχισε η "Personal Time Revolution" ΑΛΛΑ από τη δεκαετία του 1980 έγινε φτηνό και προσιτό για όλους μα όλους. Χμμμ, και που δε του δίνουμε σημασία παρά μόνο όταν χαλάσει ή μείνει από μπαταρία.

Εξαιρετικό μαραφέτι για εμάς, τους πάσχοντες από λυκανθρωπίαση, ίσως και για ...τις κυρίες.

Time what is time, i wish i knew how  to tell you why, it hurts to know aren't we machines...

 

Έτσι μας τραγουδάνε οι αγαπητοί μας μενεστρέλοι κι έχουνε το δίκιο τους αδέρφια. Επικεντρώνομαι επίτηδες στο μικρό ρολογάκι γιατί ουσιαστικά επιτελεί κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Πρόκειται για τον οργανωτή της κάθε μέρας μας. Που είναι μοναδική και πολύτιμη. Κατα κάποιο τρόπο είναι ο σίγουρος "αυτόματος πιλότος" που δίνει το στίγμα του. Σίγουρα είναι και το βιολογικό κομμάτι υπαρκτό, αλλά η ματιά μας όταν πέφτει πάνω του για σκεφτείτε, και όποτε έχουμε αργήσει ή όποτε έχουμε λιγάααακι χρόνο ακόμα ή όταν μας πιέζει τόσο πολύ που .... το μισούμε κιόλας! Είναι θα έλεγα ο "Πρακτικός Ρυθμικός Μικρόκοσμος των Ανθρώπων" αν μπορεί η περιγραφή να είναι κάπως προσεγγιστική. 
 
 Στο σύνολο όλων των λεπτών, των ωρών και ημερών, τρέχουμε το "Λειτουργικό Σύστημα της Ζωής μας" και αθροιστικά μας οδηγεί σε κάτι πιο μεγάλο... Χμμμ, κάτι μου λέει ότι μάλλον θα μεταβώ όμως σε κάτι, που λέγεται Καλαντάρι, το προγραμματισμένο ημερολόγιο δηλαδή και που σίγουρα κι αυτό έχει ενδιαφέρον και απασχολεί από κοινούς θνητούς, αγρότες, εμπεριέχει ήθη έθιμα αλλά και βάζει στη πρίζα ηγέτες, πολιτικού και θρησκευτικού φάσματος. Χρόνος. Ή αλλιώς, μια ολόκληρη διάσταση, -για να δώσουμε μια ιδέα φυσικομαθηματικών κιόλας- για τους ανθρώπους που τον αισθάνονται και τον κατανοούν σε αυτόν το πλανήτη! 

Προς το παρόν... I've got you under my skiiiin! ;)