"No trains had been through here for a long time. That was part of a pattern. Large pieces of this country were thrown away, doomed to become, and then remain, the worst versions of themselves. Beneath all that rot, dark things grow."
Το παιχνίδι The Vanishing of Ethan Carter μας λέει ένα παραμύθι για αυτό που είναι πέρα από τη λογική, πέρα από την ανθρώπινη φύση (που παραδόξως έρχεται σε τελευταία μοίρα), γι’ αυτό το μετα-παρα-φυσικό που κάπως υπερέχει στο μυαλό των ανθρώπων που το ακολουθούν πιστά και το θρέφουν με τυφλή και ολοκληρωτική αποδοχή.
Προορισμός η προδιαγεγραμμένη ας πούμε, καταστροφή. Σα μια εφιαλτική φυλακή που κανείς δε ξεφεύγει και δεν έχει νόημα να το πράξει. Ο πρωταγωνιστής ένα μικρό παιδί ανακαλύπτει όλο αυτό το νοσηρό περιβάλλον και θα παίξει το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος… από την ίδια του την οικογένεια. Κι όμως.
Η γραφική απεικόνιση του περιβάλλοντος είναι τέλεια με δάση, νερά, βουνά, ορυχεία, γέφυρες, το φράγμα κλπ σα να έχουν βγει από ένα ρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής. Εξαιρετική δουλειά πράγματι. Μια αίσθηση τραγικότητας κι ερημιάς στο εξοχικό-αγροτικό περιβάλλον με τα λιγοστά ρημαγμένα σπίτια της κοιλάδας που συνδέεται με τη διαλυμένη σιδηροδρομική γραμμή με τον έξω κόσμο σε γραπώνει από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Τι απέγιναν όλοι εδώ πέρα? Τι έχει συμβεί στον Ethan? Αναρωτιόμαστε και προχωράμε ...
Η έμπνευση από τον Lovecraft έχει ενσωματωθεί με μεράκι από τους πολωνούς δημιουργούς (The Astronauts) του παιχνιδιού και πραγματικά αξίζει να ασχοληθεί κανείς με το τίτλο είτε είναι φαν είτε όχι. Όσοι το εξερευνήσετε θα δείτε ένα από τα ωραιότερα story driven παιχνίδια περιπέτειας των τελευταίων ετών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου