Κατα καιρούς ανακαλύπτω όλο και κάτι νέο που προκαλεί το ενδιαφέρον μου. Αυτή τη φορά είναι κάτι που βρίσκεται στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν κι έχει να κάνει με τη φωτογραφία. Πως φαίνεται άραγε σε κάποιον σημερινό άνθρωπο το γεγονός ότι παλιά ήταν αρκετά διαδεδομένο να βγάζουν μια αναμνηστική φωτό από αγαπημενα πρόσωπα?
 |
| Οικογενειακή φωτό... |
Τίποτα το ασυνήθιστο - θα πούμε. Εκτός κι αν επέλεγαν να το κάνουν σε κάποιο πρόσωπο που είχε πεθάνει...πρόσφατα. Ναι όσο ασυνήθιστο κι αν ακούγεται, ίσως και λίγο μακάβριο, υπήρχαν άνθρωποι που επέλεγαν να κρατήσουν το απολεσθέν πρόσωπο σε μια φωτογραφία και να το θυμούνται. Ναι, το ανθρώπινο είδος κάνει την έκπληξη, άλλη μια φορά!
Λοιπόν να και μερικά σχόλια επί του θέματος:
Εκτιμώ ότι αυτό συνέβαινε σε μια εποχή που η φωτογραφία ήταν κάτι νέο και δεν υπήρχε ευρεία χρήση της κάμερας -πριν από 150 χρόνια περίπου- δεν εξηγείται αλλιώς. Επίσης ένα παράξενο στοιχείο είναι το γεγονός ότι κάποιος -ο φωτογράφος πιθανόν- αναλάμβανε όλες τις μικρές λεπτομέρειες του ζητήματος, από το ντεκορ μέχρι και το πως θα στήσει το σώμα, για αληθοφάνεια δηλαδή, να δείχνει σχεδόν άψογη εμφάνιση. Ορισμένες φορές το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό και δε καταλαβαίνεις, εκ των υστέρων ότι το εικονιζόμενο πρόσωπο ηταν νεκρό! Το είχαν ανάγει με λίγα λόγια σε ένα είδος τέχνης κι αυτό. Στη σημερινή εποχή είναι σίγουρα αρκετά παράξενο, αλλά πιστέψτε με τα ντοκουμέντα δείχνουν ότι η συγκεκριμένη πρακτική ήταν πολύ διαδεδομένη.
Τεσπά, αρκεί μια απλή διαδικτυακή αναζήτηση για να σας δείξει το μέγεθος αυτής της ομολογουμένως περίεργης πρακτικής...
Εγώ θα αρκεστώ στο παρακάτω τραγουδάκι των Blue Oyster Cult!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου