A Game about… being nice.
Στο περιορισμένο ελεύθερο χρόνο μου είναι αλήθεια ότι δυσκολεύομαι λίγο να κάνω μια adventure game επιλογή. Στη πλειοψηφία τους οι τίτλοι θέλουν ομολογουμένως γενναιόδωρο χρόνο για να τους δω και να τους απολαύσω με την ησυχία μου. Όμως εδώ και αρκετό καιρό μου είχε τραβήξει τη προσοχή μια νεοσύστατη εταιρεία ονόματι Eastshade Studios. Ο παιχνιδόκοσμος που διαφήμιζε ότι κατασκεύαζε είναι το αναμενόμενο Eastshade, ένα ιδιαίτερα όμορφο εικαστικά περιβάλλον, με κάποιους adventure μηχανισμούς. Εξερεύνηση, παζλάκια, γρίφοι και μια κεντρική ιστορία για το μενού για μένα ήταν αρκετά και με τράβηξαν κατευθείαν. Ίσως να καθυστερήσει λίγο ακόμη να βγει, καταληκτική ημερομηνία κυκλοφορίας δεν υπάρχει ούτε και στη πλατφόρμα του Steam. Μπορεί κάπου μέσα στο 2018.
Αυτό που συνέβη λοιπόν από την ολιγομελή ομάδα ανάπτυξης είναι το εξής: κυκλοφόρησε το Leaving Lyndow ας πούμε κάτι σαν πρόλογο του κυρίως μέρους του Eastshade. Ένα μικρό εισαγωγικό κομμάτι του κόσμου του. Δε συγκαταλέγεται ως κανονικός πλήρης τίτλος, ίσα-ίσα χρησίμευσε ως απόκτηση εμπειρίας πλήρους κυκλοφορίας για τους δημιουργούς αλλά και για λίγα ενισχυτικά έσοδα, κάτι που πιστεύω λειτούργησε σωστά. Μερικές φορές οι μικροί ανεξάρτητοι παραγωγοί χρειάζονται και λίγο ενθάρρυνση εδώ που τα λέμε. 
Βρισκόμαστε λοιπόν στη περιοχή Lyndow (ή κάπου δίπλα στην αρχή) και έχουμε το ρόλο μιας νεαρής κατοίκου. Πρόκειται να αναχωρήσει για μια πολυετή δύσκολη κι επικίνδυνη εξερευνητική αποστολή με το πλοίο και είναι η τελευταία μέρα σπίτι της. Παραπάνω δε θα αναφέρω για την ιστορία μιας και είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Αυτό που μου άρεσε αρκετά είναι το όμορφο περιβάλλον του φτιαγμένο με τη Unity μηχανή γραφικών. Αξιόλογο είναι και το soundtrack του τίτλου, μια μικρή συλλογή από ορχηστρικά - ambient κομμάτια. Συμβάλουν τα μέγιστα στη συνολική ατμόσφαιρα και εικόνα του. Πολύ καλή η συνεργασία μεταξύ νέων ανθρώπων και σ’αυτό το σημείο, αρκετά ενδιαφέρον.
Το κύριο επίτευγμα του τίτλου πάντως (αν αφαιρέσουμε τα μικροψεγάδια, αλλά κι ένα game-breaking bug που με βρήκε στην σοφίτα του σπιτιού μετά το save) είναι ότι σου δημιουργεί τα συναισθήματα της επικείμενης αναχώρησης αρκετά έντονα σε μια ήρεμη εξερεύνηση του τόπου που βρισκόμαστε. Είναι αυτό το γλυκό ταξιδιάρικο συναίσθημα που όλοι έχουμε βιώσει όταν φεύγουμε από μέρη οικεία προς αναζήτηση…νέων περιπετειών. Από το dev-blog των δημιουργών που έριξα μια ματιά αναφέρουν ότι εστιάζουν στην υλοποίηση μη-βίαιων μηχανισμών στις προσπάθειές τους. Στα θετικά στοιχεία και αυτό νομίζω... Αφήνοντας το Lyndow… Ένα μικρό σφηνάκι λοιπόν -ότι πρέπει για να χαλαρώσεις ένα βροχερό απόγευμα -μπαίνοντας στον ιδιαίτερα συμπαθητικό, μικρό κόσμο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου