Mind: Path to Thalamus

Ένα ταξίδι στο μνημονικό. Στο θάλαμο του Νου. 

 

Ή αλλιώς “A short course in art appreciation”. 

How many times will I kill her…

Ένα αυτοκίνητο ξεκινά. Ξάφνου βρισκόμαστε σε μια παραθαλάσσια γειτονιά.  Ένας κρότος ακούγεται κι ένας  απειλητικός ανεμοστρόβιλος στο βάθος προς τη μεριά της θάλασσας αρχίζει να διαλύει τα πάντα … Sophia!

 Δε γνωρίζω ποιο μπορεί να ήταν το ακριβές έναυσμα για τους δημιουργούς του Mind: Path to Thalamus (MPtT εφεξής συντομογραφία). Τι είδους έμπνευση είχαν για να κάτσουν και να φτιάξουν κάτι τέτοιο, ότι και να ήταν λειτούργησε κι επιπλέον  έδεσε σε ένα ωραιότατα φουτουριστικό/ σουρεαλιστικό adventure walking simulator. Ουσιαστικά μιλάμε για ένα art-ιστικό δημιούργημα, ένας εν δυνάμει πίνακας ζωγραφικής -και βάλε-  με φαντασία και μεράκι  που έντεχνα ταξιδεύεις  μέσα του.

 Το MPtT λοιπόν είναι εδώ, και σε καλεί να σου πει την ιστορία του. Ο αφηγητής θα σου αποκαλύψει το μυστικό σιγά σιγά. Καθώς προχωράς θα ανακαλύπτεις τις σκέψεις του, σκόρπιες σε διάφορα σημεία του αέρινου, παράξενου μα και ονειρικού κόσμου του.

 Γιατί το MPtT θα μπορούσε να είναι –μα είναι(!)-αυτό ακριβώς, ένας κόσμος προσωπικός μεν, που είμαστε όλοι ευπρόσδεκτοι δε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι  να δεχτούμε τη πρόκληση/πρόσκληση και να ακολουθήσουμε το προκαθορισμένο «Μονοπάτι/Path» του. Ένα μονοπάτι που περιπλέκεται, κόβεται, θολώνει, σκοτεινιάζει  και φωτίζει,  στα διάφορα σημεία του.

The Path

 Φτιαγμένο εξολοκλήρου σε Unreal engine 4 το MPtT έχει υλοποιηθεί άρτια οπτικά και ξεδιπλώνει τις τεχνικές δυνατότητές του.. Ο ουρανός σου θυμίζει κάποιο ξεχασμένο θολωτό τεχνητό(!;)πλανήτη, τα νερά, οι αντανακλάσεις φωτός, οι ξαφνικές μπόρες σε ορισμένα σημεία του,  ο παγωμένος ωκεανός  κλπ όλα δημιουργούν ένα ιδιαίτερα μυστήριο και πρωτότυπο περιβάλλον.

 Η έκδοση που έπαιξα (enhanced) ήταν από το online κατάστημα του GOG και περιλάμβανε το διορθωτικό patch. Η αλήθεια είναι ότι μάλλον ήταν σημαντικό το patch-άκι, καθώς με είχαν συμβουλέψει παλιότερα να μη βιαστώ να δω την αρχική βερσιόν του και να περιμένω τη βελτιωμένη έκδοση.

 Χειρισμός απλός, κλασσικός του είδους με πλήκτρα κίνησης και ποντίκι. Οι γρίφοι/puzzles συνοψίζονται γενικά σε μετακίνηση και απόθεση σφαιρών σε καίρια σημεία που θα μπορούσαν να  αναπαριστούν, ας πούμε, σκέψεις (μοιάζουν με νευρώνες). Η υλοποίηση των physics  είναι σχετικά απροβλημάτιστη, σε αρκετές περιπτώσεις  η βαρύτητα θα μας βοηθήσει έτσι ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω. Ηχητικά εφέ από κρουστά αλλά και ατμοσφαιρικές μελωδίες  ολοκληρώνουν την εμπειρία. Εδώ να επισημάνω ότι σε ένα τόσο σουρεαλιστικό κόσμο ο καθένας μας μπορεί να ερμηνεύσει ποικιλοτρόπως ότι βλέπει. Πράγμα καθόλου κακό για μένα προσωπικά.

 Τα βασικά κεφάλαια 5 στο σύνολο: Prologue, Unconscious, Pre-conscious, Conscious, Trauma. Μέσα από portals/πύλες  που ενεργοποιούνται περνάμε φυσικά εμπόδια, μεγάλες αγεφύρωτες αποστάσεις αλλά έτσι γίνεται και η μετάβαση στα υποκεφάλαια  του παιχνιδιού. Εδώ να πω ότι έχω μια μικρή απέχθεια για τα portals και κυρίως για τις ψιλο-τυχαίες τηλε-μεταφορές στα παιχνίδια. Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι μπορούν εύκολα να σε αποπροσανατολίσουν κι έτσι να μη βρίσκεις τι ακριβώς πρέπει να κάνεις, κι ας είναι μπροστά σου. Το έπαθα αυτό σε μερικά σημεία αλλά όχι σε βαθμό ενοχλητικό.  Το περιβάλλον του παιχνιδιού (της εμπειρίας) άλλωστε είναι a priori ένας «άλλος κόσμος» κι έτσι συμβιβάστηκα με αυτό. Τα πάντα στο MPtT λειτουργούν με το δικό τους ξεχωριστό - σουρεάλ  τρόπο και λογική. Καμία όμως σχέση με την «μηχανιστική» αίσθηση των myst-o-παιχνιδιών  που είναι ξεχωριστή κατηγορία μόνα τους.

 Συνολικά αυτό που προσφέρει  η εμπειρία του παιχνιδιού είναι ένα απολαυστικό “grand escape” σε ένα άλλο παράξενο κόσμο, aka «φευγιό από τη πραγματικότητα». Μερικές φορές έχει αξία ανεκτίμητη κάτι τέτοιο, για τους λίγους κι εκλεκτούς αναζητητές που ξέρουν να το εκτιμούν . Όπως και να το κάνουμε, έχει το ενδιαφέρον του, το πώς θα το βιώσει ο κάθε παίχτης και τι «χορδές» θα του αγγίξει. Προσωπικά έκανα αρκετούς οπτικούς παραλληλισμούς σε ορισμένα σημεία με έργα του βικτωριανού ζωγράφου Atkinson Grimshaw, ματιές σε εγγλέζικα τοπία πνιγμένα μέσα στην υγρασία και τη μουντή πρωινή πάχνη... 

 Καταλήγοντας  ΝΑΙ το Mind: Path to Thalamus σίγουρα αξίζει σαν εμπειρία να το σεργιανίσεις. Όλα για τη τέχνη και τη ποίηση αμίγκος! :)