Άναξ & Υπηρέτης.

Τέλος παρτίδας-ταίριασμα σκέψεων

Αντίθεση

 Στη μεγάλη σκακιέρα του κόσμου μας οι εκάστοτε αφέντες, άλλοτε δεσποτικοί και αυταρχικοί στους ρόλους τους είτε οι κοσμικοί ή οι πνευματικοί κλπ -οι "Μεγάλοι" που λέμε, παίζουν το παιχνίδι σα μια παρτίδα σκακιού.

  Θεωρούν a priori αναλώσιμα τα πιόνια κι έτσι παραχωρούν ένα μικρό τετραγωνάκι στη μεγάλη σκακιέρα...

 Ωστόσο η ολίγον παράδοξη μα και σημαντική αλήθεια είναι ότι παρ'όλο που το πιόνι μπορεί να κινηθεί μόνο ένα τετράγωνο τη φορά, άλλο τόσο μπορεί κι ο βασιλιάς. Αν το καλοσκεφτούμε οι κινήσεις του βασιλιά στην ουσία, είναι τρομερά περιορισμένες και ολοκληρωτικά εξαρτημένες από τις κινήσεις των υπόλοιπων κομματιών γύρω του.

 Άναξ και υπηρέτης επί ίσοις όροις περιορισμένοι ή ελεύθεροι στις σχετικές τους

κινήσεις το λοιπόν.

  Επιπλέον το ταπεινό πιόνι μπορεί να λάβει -συνθήκες και αν το επιλέξει- ένα τετράγωνο και να γίνει το ίδιο βασιλιάς σε αυτό το τετράγωνο. Δε θα κυριαρχεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της σκακιέρας αλλά σίγουρα στη δική του περιοχή. Τελικά μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι ο μικρόκοσμος και η πεμπτουσία του όλου παιχνιδιού.

 Tο ερώτημα βέβαια που προκύπτει για εμάς είναι ποιοτικό, αλληγορικό, καθημερινό. Πως βρίσκουμε το κλειδί για ένα επιτυχημένο παιχνίδι. Η συνειδητοποίηση της ήττας μιας παρτίδας γλυκόπικρα στήνει -αυτόματα και μαγικά- τα κομμάτια ξανά όρθια.

Υπενθύμιση- μη το παίρνεις προσωπικά -εννοείται- όχι δεν έγινε κάτι λάθος.

Τα 2 αυτά στοιχεία είναι εμπρός μας. Η επόμενη παρτίδα σίγουρη!