Και η άνοιξη μπήκε ξανά με αρκετό γκάζι, το λοιπόν. Ήλιος δυνατός μαρτιάτικος, βάλαμε και κόκκινο μαρτάκι στο χέρι να μη μας κοκκινίσει. Σάββατο και βρήκα ένα μικρό κενό στο πρόγραμμά μου για μια νέα μπυρίτσα, κλασσικά. Δε χάνω ευκαιρία όχι βέβαια.
Υπό τους ήχους των Grateful Dead, συνδυασμός απίθανος, αν με ρωτάτε, έβαλα μια Anchor Steam Beer. Κατάγεται από το 'μέρικα, από το μακρινό Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας. Η κάθε μπύρα έχει και μια ιστορία να μας διηγηθεί. Η συγκεκριμένη ζυθοποιείται σε ανοικτούς άμβυκες και αρχικά -τα χρόνια τα παλιά στο φαρ ουεστ-κάλυπτε τις ανάγκες των ντόπιων εργατών και χρυσοθήρων της ευρύτερης περιοχής.
Φήμες λένε ότι επειδή εκείνη τη περίοδο δεν είχαν κάποιο σύστημα έτσι ώστε να κρυώνει το ζυθόγλευκος που έβραζε, τα ανοικτά καζάνια τα είχαν στις οροφές της ζυθοποιίας. Έτσι το κρύο αεράκι του Ειρηνικού ωκεανού κρύωνε το μείγμα. Η βιοτεχνία ήταν με ένα μόνιμο σύννεφο στην οροφή της κι έτσι λοιπόν πήρε το όνομά της. Άλλη πιθανή προέλευση μπορεί να είναι και οι ιδιαιτερότητες στη διαδικασία παραγωγής της, διοξείδιο του άνθρακα πχ πίεση κλπ. Όπως και να έχει πρόκειται για μια "handcrafted" ας πούμε, χειροποίητη παραδοσιακή μπυρίτσα. Καραμελέ χρώμα, συμπαγές σώμα και μεστή γεύση που μένει στο στόμα.
Cheers!
